یک اتفاق و هزاران درس

خبر تاسف بار سانحه ساختمان پلاسکو همه مارا متاثر نمود. جا دارد ضمن همدردی با همه مصدومان و شهدای آتش نشان ابراز امیدواری کنیم که دیگر هرگز چنین اتفاقاتی را شاهد نباشیم. و این موضوع تنها زمانی محقق میشود که تصمیمات مدیران با علم و عمل روز ادغام گردد. متاسفانه روزمرگی زدگی مسئولین و حتی مردم تا انجا رسیده که عادت به وضعیت های قبلی دارند و تا وقتی حادثه نباشد اهمیتی به ایمنی و مسایل فنی در زندگی و تاسیسات عمومی نمی دهند و بعید نیست بعد از سپری شدن مدتی غبار زمان باز همه این حساسیت ها را بپوشاند. اما باید گفت که ضروریست همه تصمیم به پیشرفت بگیرند از سیاسیون تا متخصصین. باید تصمیمات عقلا جایگزین تصمیمات و صحبتهای نه چندان مفید و خسته کننده برخی مسئولین گردد. مسئولینی که سیاست را زود یاد گرفته اند اما حرفه و فن شاید بلد نباشند. امروز فهمیدیم تهران پایتخت ما تا چه اندازه آسیب پذیر است و این شرمندگی برای همه ماست از مردم تا مسئولین. از نماینده تا شهردار تهران. هیچ تضمینی برای تکرار نشدن این حوادث وجود ندارد و با توجه به وابستگی حاکمیتی کل شهرهای کشور به تهران توجه بیش از بیش به زوایای مختلف تامین امنیت پایتخت امری اجتناب ناپذیر می نماید. همینکه از رئیس جمهور تا وزرا و سایر رجال امور روزمره را رها و به این حادثه می پردازند یعنی که حادثه توانسته بر آنها غلبه کند و این قابل تامل است.  متاسفانه امروز از نظر استاندارد روز تجهیزات و تاسیسات حتی در منطقه هم حرف چندانی برای گفتن نداریم، از هواپیماها و  خودروهای تولیدی تا ساختمانها و وسایل بازی کودکان و این درحالیست که بسیاری از نخبه های کشور که می توانند ما را از این وضعیت نجات دهند با بی مهریها و انگ های مختلف کنار زده میشوند یا به آغوش بیگانه پناه می بردند . باید بدون تعارف بگوییم باید خود را بروز کنیم. باید هرچه را که موجب پیشرفت و ارتقای ما میشود از برجام تا خودکفایی، از کاهش تنشهای سیاسی تا رفاه اقتصادی را جدی بگیریم و کارها را به کاردان ها بسپاریم و  خلاصه کلام اینکه همه چیز در دنیای امروز بر همه چیز تاثیر می گذارد. کسی چه میداند شاید اگر با دنیا رابطه بهتری داشتیم و رفاه اقتصادی اجتماعی بالا، ساختمان پیر پلاسکو قبل از اینکه خود در یک حریق فروریزد مثل بسیاری کشورهای دیگر خودمان آن را تخریب و نوسازی میکردیم و امروز اینقدرتاسف  نمیخوردیم. آری هرچقدر امروز بسازیم همانقدر در آینده افسوس کمتری خواهیم خورد همانگونه که از نساختن های دیروز امروز افسوس می‌خوریم.

روح اله رستمی